همه چیز درباره افسردگی مالیخولیایی!
به گزارش وبلاگ سفر به کانادا، خبرنگاران، این اختلال بر تمام جنبه های زندگی شخص اثر خواهد گذاشت. بعلاوه ممکن است بر خلق و خو، اشتها به غذا و کیفیت خواب نیز تأثیر بگذارد.
به گزارش وبلاگ سفر به کانادا به نقل از healthline، افراد مبتلا به MDD اغلب علاقه خود را به فعالیت هایی که زمانی از آن ها لذت می بردند، از دست می دهند و در حقیقت بارزترین ویژگی این اختلال، بی انگیزگی فراوانی است که فرد تجربه می نماید. گاهی اوقات، حتی محتمل است این افراد احساس نمایند که زندگی ارزش زیستن ندارد و ناامیدی در آن ها به اوج خود برسد.
شدت و نوع علائم افسردگی مالخولیایی از فردی به فرد دیگر فرق دارد.
بیشتر علائم را می توان با دارو درمانی و یا به وسیله صحبت و مصاحبه با یک روانپزشک درمان کرد.
علائم افسردگی مالیخولیایی:
1. احساس مداوم غم و اندوه شدید برای مدت زمان طولانی
2. نداشتن انگیزه لازم جهت انجام فعالیت هایی که قبلا از آن ها لذت می بردند.
3. کمبود انرژی یا احساس خستگی
4. احساس اضطراب و بعلاوه داشتن حس گناه
5. افزایش یا کاهش شدید اشتها
6. اختلالات خواب
7. تغییر در حرکات بدن (مثلاً تکان دادن پا در حالی که قبلاً این کار را نمی کردید)
8. مشکل در تمرکز، تصمیم گیری و به خاطر سپردن اطلاعات
9. فکر کردن یا صحبت کردن در خصوص مرگ یا خودکشی
تشخیص افسردگی مالیخولیایی:
فرد مبتلا با مراجعه به روانپزشک می تواند از روند این اختلال جلوگیری کند و بهبود سریع تر آن یاری کند.
برای انجام این تشخیص، پزشک معمولاً بعضی از سؤالات زیر را می پرسد:
آیا برای بلند شدن از رختخواب و آغاز کار در صبح مشکل دارید؟
خواب شما کیفیت و نظم دارد؟
آیا از انجام همان کار هایی که زمانی انجام می دادید هنوز لذت می برید؟
چه چیزی باعث بهبود خلق و خوی شما می گردد؟
می توانید تمرکز روی یک موضوع داشته باشید؟
درمان افسردگی مالیخولیایی:
MDD اغلب با دارو های ضد افسردگی، مانند مهارنماینده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) درمان می گردد؛ که شامل دارو های شناخته شده مانند فلوکستین (پروزاک)، سیتالوپرام (سلکسا) یا پاروکستین (پاکسیل) می گردد. با این حال، بسیاری از افرادی که دارای MDD با ویژگی های مالیخولیایی هستند ممکن است به دارو های ضد افسردگی قدیمی تر مانند ضد افسردگی های مهارنماینده مونوآمین اکسیداز (MAOIs) و بعلاوه مهارنماینده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین، مانند ونلافاکسین (Effexor) واکنش بهتری نشان دهند. این دارو ها به مهار تجزیه سروتونین و نوراپی نفرین در مغز یاری می نمایند و در نتیجه احتمالا حس خوشایندی برای فرد ایجاد می گردد.
بسیاری از افراد، با تشخیص روانپزشک نیازی به مصرف دارو نداشته و می توان به وسیله صحبت و مصاحبه با روانشناس یا روانپزشک، فرد درمان گردد. ترکیبی از این دو روش درمانی معمولا موثرتر از هر یک از این درمان ها به تنهایی است. گفتار درمانی شامل دیدار منظم با یک درمانگر برای بحث در خصوص علائم و مسائل مرتبط است، در واقع فرد پس از چند جلسه صحبت، متوجه بهبود شرایط روحی خود می گردد.
منبع: فرارو