اطلاعاتی جالب درباره 6 فسیل شگفت انگیز از دایناسور ها
به گزارش وبلاگ سفر به کانادا، به نقل از لیست ورس، فسیل ها همواره مدرکی برای اثبات وجود دایناسور ها بوده اند؛ دو نوع از فسیل وجود دارد. یکی اعضای بدن موجودات مثل استخوان ها و دندان ها که در واقع نوع فسیلی است که بیشتر ما به آن شناخت داریم و بیشتر در خصوص آن ها صحبت می گردد، اما مورد دوم فسیل هایی مثل رد دندان ها و جای پا هستند.
در طی سالیان سال، انسان ها با کاوش هایشان فسیل های جالبی را پیدا نموده اند. در واقع این فسیل ها یاری می نمایند که بدانیم دایناسور ها در طول زمان های تعیین یا در زمان مرگشان چه کاری انجام داده اند. تعدادی از فسیل ها نیز به ما اجازه می دهد که متوجه شویم ظاهر دایناسور ها در زمان فرمانروایی آن ها بر زمین چگونه بوده است.
دو دایناسور در حال مبارزه
در حیات وحش بی قانون اینکه حیوانات یکدیگر را می کشند و می خورند چیز عجیبی نیست. این موضوع در خصوص دایناسور ها هم مستثنی نیست و در سال 1971 محققان در صحرای گبی در مغولستان بقایای دو دایناسور را کشف کردند که در حال مبارزه بودند و قصد داشتند یکدیگر را بکشند. با این حال، این مبارزه هیچ برنده ای نداشت. هر دو دایناسور یا یکدیگر را کشته اند و یا بعد از فرو ریختن تپه شنی بر رویشان، زیر آن دفن شده اند. شرایطی که باعث شد فسیل آن ها در حالی که مشغول مبارزه بودند برای 74 میلیون سال همچنان باقی بماند.
رد پای یک تیرانوسوروس
در سال 1938، رولند برد، محقق موزه تاریخ طبیعی آمریکا، فسیل های فوق العاده جالبی را از دایناسور ها پیدا کرد که شامل رد پای 111 میلیون ساله یک دایناسور گیاه خوار بود که توسط یک تیرانوسوروس تعقیب می شد. محققان نمی داند که در نهایت چه اتفاقی افتاده است، اما حدس های جالبی می زنند. عده از آن ها باور دارند که تیرانوسوروس دایناسور گیاه خوار را دنبال می نموده و حتی پیروز شده آن را با دهان بگیرد، اما بعضی از آن ها هم معتقدند که دایناسور تیرانوسوروس در واقع دنبال شکار آن نبوده بلکه آن را به دلایلی با احتیاط دنبال می نموده است.
شکارچی که خودش شکار شد
پرندگانی مثل عقاب ماهی گیر می توانند با ماهیانی که از آب شکار می نمایند، زندگی نمایند، اما آن ها اولین موجوداتی نیستند که از ماهی تغذیه می نمایند. حیواناتی که توانایی پرواز دارند، از زمانی که به خوبی پرواز کردن را می آموزند به شکار ماهی می پردازند. مثل بال سور ها یا خزندگان بالدار در دوران میانه زیستی. آن ها اولین موجوداتی بودند که پرواز می کردند. آن ها نه تنها یک پرنده، بلکه یک خزنده بودند که با دایناسور ها و تمساح ها ارتباط زیادی داشتند. بال سور ها، خزندگان و دایناسور ها همگی در گروهی به نام آرکوسور ها دسته بندی می شوند.
در سال 2009، محققان فسیل های 155 میلیون ساله یک پتروسور (بال سور) با یک ماهی کوچک در آلمان پیدا کردند. محققان از موقعیت های غیرمعمول این فسیل ها دریافتند که یک صحنه شکار غیرمعمولی را کشف نموده اند. این پتروسور مشغول کار روزانه خود یعنی شکار بوده است که از طریق یکی از پرتو بالگان گرفتار می گردد و آن را به اعماق آب ها می برد. نهایتا هیچکدام از آن ها نمی توانند از چنگ دیگری فرار نمایند و هر دو کشته می شوند.
کودک دایناسوری که قرار بود از طریق مار خورده گردد
تخم دایناسور ها به دلیل اندازه کوچکشان، همواره از سوی حیوانات کوچک تر در معرض خطر قرار داشته اند. در سال 1984، محقق ها فسیل 67 میلیون ساله یک Sanajeh indicus (گونه از مار های منقرض شده) را پیدا می نمایند که قصد داشت یک جوجه دایناسور را ببلعد. این کشف در گجرات هند صورت گرفت. البته محققان نتوانستند نوع این دایناسور را تعیین نمایند، اما معتقدند که این تخم ها به نوعی از دایناسور های گیاه خوار و گردن دراز بوده است. مار در شرف خوردن تخم ها و جوجه ها بوده که آشیانه خراب و غرق در گِل می گردد تا نهایتا این فسیل ایجاد گردد. کاوشگران گمان می نمایند که این گِل و لای ناشی از بارندگی های شدید بوده است.
دایناسور در کنار فرزندانش
در سال 2003، بقایای 35 دایناسور گیاهخوار که بیش از 125 میلیون سال پیش مرده بودند، کشف شد. این دایناسور ها از گونه سیتاکوسور بوده اند که به آن ها طوطی خزندگان هم می گویند. نسخه بزرگسال این دایناسور ها حدود یک متر ارتفاع دارند و روی دو پا راه می فرایند، تخم می گذارند، منقاری شبیه به طوطی دارند و از میوه ها تغذیه می نمایند. از بین 35 دایناسور فقط یک مورد از آن ها بالغ بوده و بقیه دایناسور های جوان تر بوده اند از این رو به نظر می رسد که فرزندان دایناسور بالغ هستند.
همه فسیل ها در حالت ایستاده بوده اند که نشان می دهد همگی آن ها در یک لحظه کشته شدند. محققان از علت مرگ آن ها مطمئن نیستند، اما بعضی نظریه ها نشان می دهد که این موجودات بر اثر طغیان و فوران آتشفشان یا سقوط غیرمنتظره خانه آن ها در زیر زمین کشته و دفن شده اند. این کشف نشان می دهد که سیتاکوسور ها پس از تولد از بچه های خود مراقبت می نمایند، اتفاقی که در خزندگان نادر و در بین پرندگان معمول است. همینطور دلیلی است که نشان می دهد دایناسور بیش از تمساح، به پرندگان نزدیکترند.
دایناسوری که به شکل میلیون ها سال پیش پیدا شد
فسیل های دایناسور به ندرت دست نخورده یافت می شوند. استخوان ها، دندان ها و در موارد نادر، بافت های فسیل شده معمولاً شواهدی است که محققان برای اثبات وجود یک دایناسور ارائه می دهند. حتی تعداد کمی فسیل که با گوشت و پر پیدا شده اند به ندرت به آنچه که دایناسور ها در زمان حیات بوده اند شباهت دارد؛ بنابراین می توان تصور کرد که محققان وقتی دستان خود را روی فسیلی 110 میلیون ساله گذاشتند که دقیقا مانند ظاهرش در زمان حیات بود، چقدر متعجب و متأثر شدند. این فسیل 5 متری مربوط به یک ندوزارور بود و به صورت تصادفی در معدنی در کانادا پیدا شد. این نوع از دایناسور مقیاسی نزدیک به کرگدن های امروزی داشته و وزن آن هم هزار و 360 کیلو گرم بوده است.
باشگاه وبلاگ سفر به کانادا
منبع: گردشبان