توقع زیاد و مقایسه زندگی خود با دیگران؛ عمده دلایل نارضایتی از زندگی - وبلاگ سفر به کانادا

به گزارش وبلاگ سفر به کانادا، یک روانشناس در مورد چرایی نارضایتی اغلب افراد از زندگی این روزهای خود توضیحاتی داد.

به گزارش وبلاگ سفر به کانادا به نقل از وبلاگ سفر به کانادا، تکنولوژی در دنیای امروز باعث مدرنیته تر شدن سبک زندگی ها شده و تغییرات شگرفی را در زندگی ها به وجود آورده است، امّا این موضوع با همه فواید و مضراتی که به همراه دارد یک سوال را در ذهن اغلب افراد به وجود آورده و آن هم این است که اگرچه امکانات زندگی های امروزی بیشتر از گذشته شده است و همین موضوع باید تا حد زیادی باعث رفع شدن بسیاری از مسائل گردد، اما دلیل این که حال درونی و روحی مان آن طور که باید خوب نیست و دلمان برای گذشته و آن روز ها تنگ شده است چیست؟

راحیل شمسایی، روانشناس بالینی، در رابطه با عمده دلایل نارضایتی بعضی از افراد از زندگی امروز، آن هم با وجود امکانات بیشتر در مقایسه با گذشته اظهار کرد: دلایل متعددی برای این موضوع وجود دارد که از آن جمله می توان به توقع زیاد از خود داشتن افراد اشاره نمود که همین موضوع باعث می گردد خودمان و زندگیمان را با دیگران مقایسه کنیم تا جایی که با کمال گرایی همراه می شویم و هرچیزی را به هر صورتی که شده در حد کمال و عالی می خواهیم و در هر صندلی و موقعیتی هم که باشیم به بالاتر از آن فکر نموده و وقتی به همان نقطه مطلوب قبلی که آرزویش را داشته ایم نیز دست پیدا می کنیم با خودمان می گوییم که این صندلی هم چیزی نیست و احساس می کنیم که برایمان ارزشی ندارد و پوچ است و باز هم به بالاتر از آن فکر می کنیم که همین موضوع باعث می گردد که نه تنها از جهت رسیدن به ایده آل و اهدافمان لذت نبریم بلکه نارضایتی نیز در درونمان ریشه کند.

وی بیان نمود: ما انسان ها باید از جهتی که برای رسیدن به اهدافمان عبور می کنیم لذت ببریم تا بتوانیم به صندلی مطلوب خود دست پیدا کنیم که هر دو در کنار هم برای ما خوشایند است نه این که یکی از آن ها را فدای دیگری کنیم این در حالی است که متأسفانه، در اغلب مواقع چیزی مغایر با این موضوع را می بینیم تا جایی که به طور مثال؛ هدفمان این است که کارشناسی پذیرفته شویم و آن مقطع تحصیلی و مقاطع بالاتر هم بدست می آوریم، امّا به هیچ عنوان از آن لذت نمی بریم چرا که حال خوب خود را به چیز دیگری که حاشیه است گره زده ایم در حالی که غافل از این موضوع مهم هستیم که حال خوب در جهت خوب رسیدن به اهداف بدست می آید.

این روانشناس توضیح داد: همه ما هنگامی که می خواهیم به سفر برویم با این جمله روبرو می شویم که از جهت لذت ببر و فقط به مقصد فکر نکن که زیبایی های جهت رو ازدست ندی. و این یک واقعیت است، زیرا اغلب ما فقط چشممان را به آن هدف می دوزیم و وقتی هم به آن دست پیدا می کنیم باز هم احساس رضایت نداریم و پوچی و سرخوردگی به سراغمان می آیند و عمده دلیل آن هم این است که از جهت و کوشش برای رسیدن به هدف خود لذت نبرده ایم و به همین خاطر است که در هر صندلیی هم که باشیم از آن رضایت نداریم.

شمسایی با اشاره به قبول نداشتن خود و نادیده دریافت داشته هایمان گفت: دلیل دیگر این است که اغلب ما، خودمان را دوست نداریم و در حقیقت، آن طور که باید خودمان را قبول نداریم که این موضوع ناشی از این است که به اصطلاح با خودمان رفیق نیستیم و دائم در حال انتقاد از خود هستیم و با خود می جنگیم که در این میان، باید بدانیم تا وقتی که خودمان را دوست نداشته باشیم، نمی توانیم از زندگی خود لذت ببریم چرا که بسیاری از ما حتی وقتی در آینه نگاه می کنیم و در چشم خود زُل می زنیم باز هم از خود لذت نمی بریم و به هیچ عنوان از خود رضایت نداریم و در حقیقت، ویژگی ها و استعدادهایمان را نمی بینیم و صرفا به نداشته ها و نرسیدن ها فکر می کنیم که باید بدانیم وقتی خودمان از داشته های خود لذت نبریم دیگران هم از ویژگی های خوب ما لذت نمی برند و هیچ زمانی، زندگی فعلی مان مطلوب و ایده آل ما نیست. بنابراین، آشتی کردن با خود بسیار مهم است.

وی ادامه داد: یکی دیگر از دلایلی که باعث شده است از شرایط و زندگی فعلی رضایت خاطر نداشته باشیم این است که توقع ما از زندگی بالاتر رفته است. کافی است به زندگی های چندین سال پیش نگاهی بیندازیم؛ به طوری که در آن موقع ها، میزان اطلاعات ما در مقایسه با امروز کمتر بود و از سطح زندگی و شغلی افراد در کشور های دیگر و یا حتی نقطه ای دیگر از کشور اطلاع نداشتیم، امّا به مرور، با افزایش این اطلاعات، سطح توقعات ما از خودمان نیز بالاتر رفت و در اغلب موارد، پای مقایسه کردن در زندگی ها باز شد و جملاتی مثل دیدی فلانی به کجا رسید؟ عمرا من برسم. و یا چرا من مثل فلانی خوشبخت نیستم؟ را به زبان آوردیم و داشته های خود را نادیده گرفتیم و همچنان نیز بدین صورت است.

شمسایی اضافه نمود: هر فردی باید به ظرفیت های خود نگاه کند و طبق آن پیش برود و با سرکوب نکردن آن ها و عملکرد خوب و مطلوب، به بالابردن توانایی ها و ظرفیت های خود یاری کند چرا که اگر از همان اول، ظرفیت خود را غیرواقعی و بیش از اندازه توانایی هایمان بدانیم به خودمان ضربه بزرگی وارد نموده ایم و مثل این است که ما بتوانیم در حد یک لیوان، آب بنوشیم، اما از همان اول به نوشیدن یک پارچ آب فکر کنیم که این می تواند به ما آسیب بزند.

این روانشناس بالینی در سرانجام گفت: اگر به این مسائل توجه کنیم مطمئن باشیم که از خود و زندگی فعلی بیشتر لذت می بریم چرا که مهربانی با خود و اطلاع از ظرفیت هایمان و لذت بردن از جهتی که برای رسیدن به اهدافمان طی می کنیم می تواند بسیار یاری کننده باشند.