در سیاره های دیگر منظومه شمسی چگونه می میرید؟ - وبلاگ سفر به کانادا

به گزارش وبلاگ سفر به کانادا، بشر همواره در پی فراتر رفتن از قلمرو زمین بوده است اما بدون داشتن تجهیزات مناسب، حضور در محیط سیاره های دیگر حتی در منظومه شمسی به آسانی می تواند منجر به مرگ گردد.

تصور اینکه بازدید از یک سیاره دیگر چگونه خواهد بود، برای دهه ها بخشی اساسی در داستان های علمی-تخیلی بوده است. چه هدف منظومه شمسی باشد و چه جای دیگری از کیهان، دنیاهای دیگر همیشه ما را مجذوب خود نموده اند.

با این حال، می دانیم که انسان ها تنها روی زمین قابلیت سکونت دارند و نه جایی مانند مریخ. به دلایلی که هنوز کاملا روشن نیست، این تنها مکان شناخته شده در دنیا است که می دانیم در عرض چند دقیقه یا کمتر، ما را به طرز وحشتناکی نمی کشد.

جنیفر گلس (Jennifer Glass) دانشیار دانشکده زمین و علوم جوی زیستی مؤسسه فناوری جورجیا در این زمینه گفت: انسان ها برای تنفس به اکسیژن احتیاج دارند. اتمسفر زمین امروز حاوی 20 درصد اکسیژن است. بدون اکسیژن موجود در گازی که تنفس می کنیم، انسان ها بر اثر خفگی (کمبود اکسیژن) در حدود هفت دقیقه می میرند.

بدون حضور اکسیژن کافی، در هر جای دیگری از منظومه شمسی، مرگ خیلی سریع اتفاق می افتد. تنها تفاوت بین سیارات این است که دما یا فشار بعضی از آن ها ما را سریع تر می کشد. در این جا چیزی که در هر سیاره روی می دهد را از سمت خورشید مرور می کنیم.

عطارد

این واقعیت که عطارد نزدیک ترین سیاره به خورشید است، نشان می دهد که مهمان نوازترین سیاره نخواهد بود. در سمت عطارد که رو به خورشید است با تابش مستقیم، دما تا 430 درجه سانتی گراد افزایش می یابد. در همین حال در سمت شب، دما به منفی 180 درجه سانتی گراد کاهش می یابد. علت این موضوع این است که عطارد بر خلاف زمین، دارای جو نیست و به سختی گرما را حفظ می نماید.

بنابراین، مرگ در سمت سرد، شبیه مرگ در فضای بیرونی است و احتمالا در عرض چند دقیقه صورت می گیرد. به گفته گلس در سمت داغ سیاره در عرض چند ثانیه می سوزید، در حالی که دچار خفگی هم می شوید و همه آب بدنتان بخار می گردد.

ناهید

سیاره ناهید از نظر مقدار شبیه ترین سیاره به زمین در منظومه شمسی است، اما شباهت ها به همین جا ختم می گردد. اتمسفر غلیظ زهره باعث اثر شدید گلخانه ای در آن می گردد که دمای سطح را به حدود 475 درجه سانتی گراد افزایش می دهد. داشتن جو غلیظ بعلاوه به این معنی است که فشار شدید روی سطح می تواند کُشنده باشد.

این سیاره بعلاوه دارای ابرهای سولفوریک اسید است. گلس درباره مرگ در ناهید گفت: در حالی که برای نفس کشیدن کوشش می کنید، در عرض چند ثانیه بر اثر گرمای شدید و اسید می سوزید. حداقل این یک مرگ سریع، اما وحشتناک خواهد بود.

مریخ

پس از زمین، احتمالا مریخ در منظومه شمسی سکونت پذیرترین شرایط سطحی را دارد. با دمایی که در تابستان به 25 درجه سانتی گراد می رسد، اگرچه در قطب ها تا 145- درجه سانتی گراد کاهش می یابد.

با این حال، حتی اگر قرار باشد یک انسان در تابستان روی خط استوای این سیاره قرار گیرد، دوام زیادی نخواهد داشت. جو مریخ تقریبا کربن دی اکسید (CO2) خالص است و از بعضی جهات، این باعث می گردد که این سیاره به یکی از بدترین سیاره ها برای حضور بدون تجهیزات تبدیل گردد.

گلس در این رابطه اشاره نمود: اگر هنگام خفگی کربن دی اکسید در خون ما جمع گردد، پیش از قطع هوشیاری و سپس مرگ بر اثر خفگی، احساس استرس آور تنگی نفس را تجربه می کنیم.

او اضافه نمود: اگر خون با تنفس گازی بدون کربن دی اکسید، برای مثال هیدروژن، هلیوم، نیتروژن، متان و غیره رقیق گردد، فرد در عرض چند ثانیه بدون احساس تنگی نفس، هوشیاری خود را از دست می دهد، بنابراین مرگ کمتر دردناک خواهد بود. اما همچنان در عرض چند دقیقه به علت کمبود اکسیژن خواهد مرد.

به طور خلاصه، مرگ در مریخ ممکن است بیشتر از سیاره های دیگر در منظومه شمسی طول بکشد و به طور بالقوه با سرمای شدید همراه باشد.

مشتری، زحل، اورانوس و نپتون

غول های گازی منظومه شمسی با هم گروه بندی می شوند، زیرا فرآیند مرگ در آن ها اساسا یکسان است، اما بسته به اینکه در کجای سیاره هستید، می تواند تغییر کند چون این سیارات سطح مشخصی ندارند.

قرار گرفتن در مرکز یک غول گازی به معنای مرگ آنی است که احتمالا حتی برای درک تجربه آن، خیلی سریع خواهد بود. به عنوان مثال تصور می گردد که دمای هسته زحل در حدود 8315 درجه سلسیوس باشد و یا فشار در هسته مشتری به مقدار ای زیاد است که گویی 160 هزار اتومبیل در روی بدن شما قرار گرفته اند.

بیرون از ابرهای غلیظ این سیاره ها تجربه مرگ ممکن است کمی متفاوت باشد، اما خاتمه اجتناب ناپذیر آن یکسان است. دما از منفی 110 درجه سانتی گراد در مشتری تا منفی 200 درجه سانتی گراد در نپتون متغیر است.

گلس درباره تجربه حضور بدون محافظ در این سیارات گفت: روی غول های گازی سطح محکمی وجود ندارد، بنابراین به سادگی به درون آن ها سقوط می کنید تا جایی که تحت فشار شدید آن ها له شوید.

او ادامه داد: جو آن ها از هیدروژن با مقداری هلیوم، متان و آب تشکیل شده است، اما کمترین مقدار کربن دی اکسید را دارد. بنابراین حداقل زمانی که یخ می زنید و تا حد مرگ له می شوید، هوشیاری خود را آرام تر از دست می دهید و نارسایی تنفسی (هراس هیپرکاپنیا) را که در سیاره های دیگر مانند زهره و مریخ بر اثر کربن دی اکسید بالا روی می دهد، تجربه نمی کنید.

بعضی قمرها

به عنوان یک نگاه اضافی، بدون استفاده از تجهیزات، انسان ها در تمام قمرهای منظومه شمسی هم خواهند مرد.

به گفته بتول کاچار (Betül Kaçar) دانشمند ارشد مرکز حیات اولیه و تکامل ناسا در دانشگاه ویسکانسین، به غیر از اینکه انسان نمی تواند در این قمرها نفس بکشد، با حضور در قمر اروپا غرق شدن در تشعشعات زیان بار را هنگام گذر از میدان مغناطیسی مشتری تجربه می نماید، در دریای متان و اتان قمر تایتان بلافاصله یخ می زند یا به وسیله آب فشان های یخی در قمر انسلادوس به فضا پرتاب می گردد.

به طور خلاصه، هنگام سفر به نقاط مختلف منظومه شمسی و فراتر از آن، لباس فضایی خود را از قلم نیاندازید!

عکس کاور: طرحی گرافیکی از مرگ در جایی به جز زمین

Credit: Averiadepollos/Mellon Fer

منبع: Newsweek