شیمبار بهشتی در اندیکا - وبلاگ سفر به کانادا

به گزارش وبلاگ سفر به کانادا، خبرنگاران : نام خوزستان که می آید گرما و کارون و نیزارهایش به فکر می رسد اما خوزستان طبیعت شگفت انگیزی دارد و جاذبه هایی که گردشگران بسیاری را به این خطه جنوبی جذب می کند. یکی از پرده های حیرت انگیز طبیعت خوزستان دشت شیمبار است.

به گزارش وبلاگ سفر به کانادا ، دشت شیمبار که با نام شیرین بهار نیز شناخته می شود، یکی از مجذوب کننده ترین مقاصد طبیعت گردی و جاهای دیدنی مسجد سلیمان است. این محوطه سرسبز از یک طرف در دامنه کوه دلا قرار گرفته است. چشمه های متعدد، آبشارهای زیبا، شط شیمبار و جنگل های پوشیده از درختان بلوط، بادام، بوته های وحشی، انواع قارچ و مرکبات، انگور کوهی، توت، انار و سیب، از جلوه های بی نظیر طبیعت در این منطقه هستند.

از طرف دیگر، کوه های سر به فلک کشیده منطقه که پوشیده اند از گل ها و بوته های متنوع، از بهترین گزینه ها برای کوهنوردی به شمار می آیند. حیات وحش دشت نیز جالب توجه است و به زیبایی طبیعی منطقه می افزاید.

دشت شیمبار کجاست؟

دشت شیمبار از توابع بخش چلو شهرستان اندیکا است که بیش از 50 هزار هکتار مساحت دارد.

دسترسی به دشت شیمبار

مهم ترین راه دسترسی به منطقه، جهت تازه الاحداث مسجدسلیمان به شهرکرد محسوب می شود. این جهت تا ابتدای منطقه آسفالت شده است. داخل منطقه، راه های شنی روستای وجود دارد. جهت دیگری از بخش اندیکا به سمت بخش بازفت امتداد دارد و از وسط منطقه می گذرد. بخشی از این جهت آسفالت و قسمت هایی از آن شنی است.

طبیعت دشت شیمبار

پوشش گیاهی دشت شیمبار شامل درختان بلوط، بادام کوهی، مهلو، ارزن، افرا، اسفندان، بنه، کلخنگ و جاز است. همچنین دشت جنگی شیمبار درختان خودرویی مانند توت، سیب، انگور و انجیر دارد.

حیات وحش

در گذشته انواع خرس، گرگ، کفتار، گله های گراز و پرندگان شکاری مانند عقاب و کرکس در دشت شیمبار زندگی می کردند؛ به نحوی که هر کسی جرات ورود به قلب جنگل شیمبار را نداشت. امروزه به دلیل شکار غیرقانونی، چرخه اکوسیستم منطقه با مشکل روبرو شده است.

ساکنان دشت شیمبار

مردمان شیمبار و اطراف آن، ایلات کوه نشین بختیاری هستند که قرن ها به دامداری و کشاورزی در این منطقه مشغول بوده اند. این عشایر صنایع دستی و تولیدات دامی متعددی دارند، از جمله چوقابافی، گلیم بافی، قالی بافی، لباس های محلی، پنیر محلی، کره محلی، روغن محلی، کشک، قارا، عسل و نان تیری.

بازی های محلی اهالی منطقه شامل چوکلی بازی، الختر، اسب سواری، تیراندازی می شود که بچه ها و بزرگسالان آن ها را به مناسبت های مختلف بازی می کنند. جمعیت در دشت شیمبار متغیر است. از غذاهای سنتی این منطقه می توان به کباب بختیاری، اوترشی، اوبسور، موسیر و قارچ سرخ شده، گرده و توچری اشاره کرد.

جاهای دیدنی دشت شیمبار

تنگ بتا با 12 نقش برجسته هشت و نیم متری و یک نقش 140 سانتی متری، در ارتفاعات کوه دلا در شهرستان اندیکا قرار گرفته است. طبق بررسی هایی که باستان شناسان در دوره های مختلف در منطقه داشتند، در اندیکای خوزستان نزدیک به 700 محوطه و بنای تاریخی و باستانی، شناسایی شده است.

تنگ بتا از متفاوت ترین نقش برجسته های خوزستان است. با در نظرگیری نوع پوشش و آرایش موی سر در این سنگ نگاره ها، می توان تخمین زد که هم زمان با دوره اشکانیان و مربوط به الیمائیدها هستند. الیمائی ها حکومت محلی هم زمان با اشکانیان بودند که اندیکا بخشی از قلمرو آن ها محسوب می شد.

تنگ بتا در سال 1389 به شماره 25989 در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد. این محوطه شامل دو بخش می شود؛ یک تابلو که نقش یک نفر روی آن حجاری شده است و تابلوی دیگر که در آن 12 نقش برجسته وجود دارد. در این نقش برجسته 12 نفری، 9 نفر هم قد هستند و در بخش دیگر، سه نفر قامت کوتاه تری دارند. در میانه نقش این 12 انسان، کتیبه، گرز و پایه آتش دان دیده می شود.

بر سر دو نفر از آن ها تاجی قرار گرفته است که این دو نفر را از سایرین ممتاز و جدا می کند و به نظر می رسد که ملکه و همسر شاه باشند. حالت افراد به نحوی است که گویی در حال انجام مراسم مذهبی هستند.

ایرانیان دوران باستان به دلیل اعتقاد به قداست خاک که یکی از عناصر چهارگانه خلقت است، پاک بودن آن را ضروری می دانستند. بنابراین برای ممانعت از تماس بدن اجساد مردگان با خاک، آن ها را در هوای آزاد قرار می دادند تا گوشتشان طعمه جانوران و پرندگان شود. بعد از مدتی که فقط استخوان های مرده باقی می ماندند، آن ها را درون استودان ها قرار می دادند. این استودان ها در دل کوه یا در دل سنگ هایی که به صورت مجزا در منطقه ها مختلف پراکنده بودند، کنده می شده اند. برخی از آن ها سنگ نگاره دارند و برخی دیگر ساده هستند.

تالاب شیمبار

تالاب شیمبار در امتداد رشته کوه های زاگرس و در منطقه حفاظت شده شیمبار قرار گرفته است. این منطقه در حوزه استحفاظی شهرستان مسجدسلیمان، در فاصله 80 کیلومتری شمال شرق آن واقع شده است و جانوران خاص زاگرس نظیر سنجاب ایرانی، کل و بز، پلنگ، خرس، کبک و تیهو در این محدوده یافت می شوند.

تالاب شیمبار به دلیل قرارگیری در ارتفاعات استان خوزستان، تحت تاثیر آب و هوای کوهستانی است و بارش فراوان باران، به ویژه در پاییز و زمستان دارد. گونه های بسیاری از پرندگان مانند پلیکان، چلچله، کشیمیان و… در این تالاب زندگی می کنند.

از میان سایر جاذبه های طبیعی و تاریخی دشت شیمبار می توان تالاب گندیکال، رودخانه شیمبار، آبشار پل نگین، دشت جنگلی جلگه شیمبار، پل نگین، بقایای آسیاب های آبی تتگ سنان، قلعه دختر، کوه قلندرون، قلعه کله قندی، قلعه آهنگری، امامزاده صالح ابراهیم در دامنه کوه دمه، امامزاده بابا زاهد، امامزاده محمد ابن حمام در ضلع شرقی شیمبار و شیرهای سنگی و کهریزهای عهدکهن را می توان نام برد.

بهترین زمان سفر به دشت شیمبار

بهترین زمان سفر به دشت شیمبار، بهار است؛ زمانی که دشت شیمبار با جامه ای دل انگیز و سبز و هوایی مطبوع و دلپذیر به زیباترین حالت خود می رسد. البته پاییزهای دشت شیمبار نیز با رنگ هایی دل فریب، مجذوب کنندهیت خودش را دارد و بسیاری از گردشگران این زمان را ترجیح می دهند. همچنین تابستان ها، این دشت با برخورداری از هوای خنک، میزبان بسیاری از مسافران و طبیعت دوستان است.