قاشق چنگال چهل دست ؛غذا هیچی!، حکایت تزیین هتل های خالی با صنایع دستی - وبلاگ سفر به کانادا

به گزارش وبلاگ سفر به کانادا، خبرنگاران : چند روز بیشتر به شب یلدا باقی نمانده است؛ یکی از مناسبت های ایرانیان که پای محصولات مرتبط با این رویداد را به بازار باز می کند. از زیورآلات و کالاهای زینتی با طرح انار گرفته تا محصولات کاربردی در حوزه صنایع دستی که حالا گفته می گردد قرار است به مناسبت شب یلدا در هتل ها و مراکز اقامتی به نمایش گذاشته شوند و از آنان برای تزیین استفاده گردد. اگرچه این اقدام در وهله نخست مثبت می کند، اما بعضی هنرمندان حوزه صنایع دستی این پرسش را مطرح می نمایند که وقتی گردشگری در کشور از رونق چندانی برخوردار نیست، کارهایی از این دست تا چه مقدار می تواند مفید باشد؟

به گزارش ایسنا، مدت هاست که بعضی هنرمندان زمزمه می نمایند: دیگر رمقی برای صنایع دستی باقی نمانده است. و بعضی دیگر حتی عقیده دارند: جنس های چینی آنقدر در بازار وارد شده و در خرده فروشی ها غوغا می نمایند که جای صنایع دستی کشورمان را گرفته اند.

علی رغم هشدارهایی که بارها از سوی هنرمندان و کارشناسان صنایع دستی برای بهبود شرایطِ این هنر ـ صنعت داده شد، اما نگاهی به اقدامات اجرا شده نشان می دهد که همچنان گشایش قابل ملاحظه ای در این حوزه صورت نگرفته است.

در کنار این موضوع اما هر از چندگاهی، خبرهایی منتشر می گردد که روزنه کوچکی از امید برای صنایع دستی محسوب می گردد.

یکی از همین خبرها مربوط به استفاده از محصولات صنایع دستی برای تزیین هتل ها و مراکز اقامتگاهی است که به مناسبت شب یلدا در نظر گرفته شده است. اقدامات اینچنین علی رغم اینکه پیشِ چشم هنرمندان ارزش دارد اما باز هم کافی نیست؛ چراکه آن ها یک خواسته اساسی دارند: برنامه ریزی بلندمدت برای صنایع دستی.

حسین بختیاری، هنرمند حوزه صنایع دستی و هنرهای سنتی است که عقیده دارد تا به امروز برنامه ای دقیق برای رونق فراوری صنایع دستی از سوی مسئولان مربوطه ارائه نشده است.

او درباره نمایشگاه های صنایع دستی به مناسب شب یلدا می گوید: هر اتفاقی که بتواند به رونق فراوری صنایع دستی یاری کند، برای ما اتفاق خوبی است. حالا در هر فصلی باشد؛ چه در ایام شب یلدا و چه در طول سال. این ایام و مناسبت های بیشتر به درد مسوولان می خورد که روی آن مانور می دهند و بالاخره عنوان می نمایند که چنین اتفاقی را رقم زده اند ولی در مجموع برای رونق فراوری صنایع دستی باید یک برنامه ریزی درازمدت، مدون و موثر انجام گردد.

او ادامه می دهد: وقتی صنعت گردشگری ما به ویژه در حوزه بین الملل به دلایل مختلف دچار رکود است، نمی توان انتظار داشت که در این حوزه اگر از صنایع دستی استفاده کنیم، نفع قابل ملاحظه ای برای حوزه صنایع دستی ایجاد گردد. برای مثال می آییم امکانات زیادی را در یک اتاق قرار می دهیم اما درِ آن را می بندیم! خب چه کسی از امکانات استفاده کند؟ در حوزه داخلی هم گردشگری به علت تورم و مشکلاتی که وجود دارد، رونق لازم را ندارد. این اقدامات یاری چندانی به رونق صنایع دستی نمی نماید و این نوع سیاست گذاری ها بیشتر مناسبتی است و نگاه بلندمدتی در آن وجود ندارد.

این هنرمند با اشاره به معضلات مختلفی که در بخشِ اقتصاد صنایع دستی وجود دارد، اظهار می نماید: ما یک حوزه متولی کاردان، قوی، تصمیم ساز و برنامه دار نداریم. الان دفتر بازرگانی صنایع دستی چه در حوزه داخلی چه در حوزه خارجی بیاید آنالیز کند که در این یک سال، آمار فروش صنایع دستی چه تغییری نموده است؟ دولت جدیدی که آمده، دولت مردمی است که قرار بود تحولات بزرگی ایجاد کند که منجر به رونق فراوری و اقتصاد حوزه صنایع دستی گردد. خواهش من این است که شما مدیرکل دفتر بازرگانی صنایع دستی را دعوت کنید و آنالیز کنید که در این یک سال و اندی چه اتفاقی در حوزه صنایع دستی اتفاق افتاده است؟ اگر اتفاقی افتاده، عنوان گردد و اگر نیفتاده باید نشست و فکری کرد. بالاخره برای رونق فراوری باید فکری کرد.

بختیاری اضافه می نماید: چه متولی باشد چه نباشد، ما کار خودمان را انجام می دهیم ولی احتیاج هست که بازار صنایع دستی تحریک گردد، اقتصاد آن شکوفا گردد و فراوری آن رونق پیدا کند. باید برنامه ریزی انجام دهیم تا نتیجه ای به دست بیاید و بعد آنالیز گردد که اقدامات اجرا شده چقدر باعث رشد شده اند؟

او ادامه می دهد: احساس من این است که برنامه ای برای رونق فراوری و بازرگانی صنایع دستی ایران وجود ندارد و اگر هست، حداقل بنده از آن اطلاعی ندارم. برنامه باید به صورت معین اعلام گردد. بعضی آمدند و گفتند می خواهم فلان کار را انجام دهم اما چند سال گذشت و خبری نشد. همواره گفتند می خواهند کاری انجام دهند اما نه تنها اتفاقی نیفتاده، بلکه اتفاقاتی که از ابتدا آغاز شده بود هم تعطیل شد.

این هنرمند در آخر بیان می نماید: زمانی فروشگاه هایی در نقاط مختلفِ جهان داشتیم که محصولات صنایع دستی را عرضه می کرد یا زمانی دولت ها در رونق فروش صنایع دستی اثربخشی داشتند، ما همه این موارد را تعطیل کردیم و به حساب و به بهانه تقویتِ بخش خصوصی همه امکاناتی که وجود داشت، گرفته شد و اختیاری هم به بخش خصوصی داده نشد. حتی یکی از شاخص هایی که باعث رشد صنایع دستی می شد، اجرایی نشد. من معتقدم اتفاق خاصی رخ نداده و متأسفانه روز به روز صنایع دستی ایران با رکود بیشتری روبرو شده است.