یک ادعای جالب درباره مونالیزا ، شناسایی پل پس زمینه - وبلاگ سفر به کانادا

به گزارش وبلاگ سفر به کانادا، یک مورخ ایتالیایی ادعا نموده پلی را که در پس زمینه اثر معروف مونالیزا اثر لئوناردو داوینچی نقاشی شده شناسایی نموده است.

به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، سیلوانو وینستی مورخ ایتالیایی مدعی شده پلی که در پس زمینه نقاشی مونالیزا به وسیله لئوناردو داوینچی نقاشی شده، پل تخریب شده رومیتو دی لاترینا در آرتزو است.

اهالی این شهر کوچک در توسکانی پس از این که ادعا شد پل نقاشی شده در پس زمینه مشهورترین پرتره دنیا متعلق به این شهر است، بسیار هیجان زده شده اند. سیلوانو وینستی مورخ ایتالیایی، می گوید شکی ندارد که پل رومیتو دی لاترینا در استان آریزو همان چیزی است که لئوناردو در منظره ها حومه شهر پشت مونالیزای مرموز نقاشی نموده است که به معمایی سرانجام می دهد که در طول سال ها به اختلافات بی شماری دامن زده است.

داوینچی نقاشی مونالیزا را در اوایل قرن شانزدهم در فلورانس کشید. هویت زنی که در نقاشی رنگ و روغن نشان داده شده و به طور گسترده اعتقاد بر این است که لیزا دل جوکوندو است و به همان مقدار پس زمینه دوردست در این اثر برآورد های فراوانی را برانگیخته اند.

بر اساس تئوری های گذشته، این پل با نام پونته بوریانو، نزدیک به لاترینا و بعلاوه پونته بابیو در شهر پیاچنزا در شمال ایتالیا شناسایی شده بود.

اما حالا وینستی مورخ ایتالیایی با استفاده از اسناد تاریخی و تصاویر هواپیماهای بدون سرنشین و با مقایسه بین نقاشی و عکس های این منطقه گفته که این پل در واقع پل رومیتو دی لاترینا در آرتزو است.

او در انجمن مطبوعات خارجی در رم در این باره به وبلاگ سفر به کانادا گفت: گویاترین جزئیات در تعداد طاق ها بود: پل نقاشی لئوناردو مانند رومیتو چهار طاق داشت. از طرف دیگر پونته بوریانو دارای شش قوس است در حالی که پونته بابیو بیش از شش قوس دارد.

اکنون تنها یک طاق از پل رومیتو، که بر روی رودخانه آرنو امتداد داشت، به جای مانده است، بعلاوه پایه های پل در طرف مقابل ساحل رودخانه هنوز وجود دارد.

وینستی بعلاوه عنوان می نماید که اسناد متعلق به خانواده مدیچی که در بایگانی دولتی فلورانس یافته شده نشان داد که بین سال های 1501 تا 1503 این پل بسیار شلوغ و کارآمد بوده است. او بعلاوه می افزاید دقیقاً در آن موقع بود که لئوناردو در منطقه وال دآرنو بود، ابتدا در خدمت چزاره بورجیا، از بدنام ترین خانواده های اشرافی در ایتالیای رنسانس بود و سپس در خدمت پیرو سودرینی یک دولتمرد جمهوری فلورانس.

این مورخ ایتالیایی عرض بین سواحل رودخانه را مقدار گیری نموده و با استفاده از مقدار طاق به جای مانده معین نموده که چهار طاق هم مقدار به خوبی در سراسر آن قرار می گیرند. وینستی بعلاوه اسنادی پیدا نموده که نشان می دهد لئوناردو داوینچی اغلب در آن موقع در فیزوله با عموی خود که یک کشیش بود، زندگی می نموده است.

وینستی در گذشته ادعاهای دیگری در خصوص نقاشی مونالیزا مطره نموده بود، از جمله این که لئوناردو در پرتره از یک مدل زن و مرد استفاده نموده است.

پس از درگذشت لئوناردو در سال 1519، نقاشی مونالیزا در فرانسه جایی که این هنرمند سال های سرانجامی عمرش را گذانده بود، باقی ماند. این نقاشی برای چندین قرن در مالکیت خاندان سلطنتی باقی ماند تا این که در نهایت در سال 1797 به طور دائمی در موزه لوور به نمایش عایدی.

مونالیزا در اوایل قرن بیستم تقریبا هنوز برای افراد خارج از دنیا هنر اثری ناشناخته محسوب می شد. اما در سال 1911 یک ماجرای سرقت، این نقاشی را در مرکز توجه قرار داد. وینچنزو پروجا یکی از کارمندان ایتالیایی موزه لوور با هدف بازگرداندن این نقاشی به ایتالیا آن را از موزه دزدید. او دو سال این نقاشی را در آپارتمانش پنهان کرد و سپس آن را به مدیر گالری اوفیتزی نشان داد که در نتیجه آن مونالیزا دو هفته در اوفیتزی نمایش داده شد. مونالیزا در نهایت به لوور بازگردانده شد و پروجا نیز به تحمل شش سال حبس محکوم شد.

این شاهکار این روزها در پشت لایه ای از شیشه ضدگلوله در موزه لوور به نمایش گذاشته می گردد. مونالیزا همچنان یکی از محبوب ترین آثار نمایشی لوور است و بدون شک یکی از پربازدیدترین تابلوهای نقاشی دنیا محسوب می گردد.