داروهای درمان نقرس
به گزارش وبلاگ سفر به کانادا، در بیماری نقرس کریستال های اوریک اسید در مفاصل رسوب می نمایند. در این مقاله، به بعضی از داروهای مورد استفاده برای درمان این مشکل و هم چنین عوارض جانبی آن ها اشاره شده است.
ترجمه و تألیف: حمید وثیق زاده انصاری
منبع: راسخون
در بیماری نقرس کریستال های اوریک اسید در مفاصل رسوب می نمایند. در این مقاله، به بعضی از داروهای مورد استفاده برای درمان این مشکل و هم چنین عوارض جانبی آن ها اشاره شده است.
نقرس نوعی آرتریت (التهاب مفاصل) است که طی آن اوریک اسید و نمک هایش در مفاصل خاصی رسوب می نمایند، و موجب التهاب پا و انگشست شست پا می شوند.
در نتیجه این مشکل، افراد ممکن است از مشکلاتی نظیر آرتریت و ناتوانی استخوانی رنج ببرند. علایم این بیماری شامل تورم در مفاصل استخوان ها و محدود شدن حرکات به علت درد ایجاد شده بر اثر این تورم است. درد در این شرایط غیر قابل تحمل است، با این حال می توان با داروهای خاصی این درد را درمان کرد. با توجه به شدت آن دو نوع نقرس وجود دارد، نقرس حاد، از درجه وخامت کمتری برخوردار است و معمولاً فقط یک مفصل را تحت تأثیر قرار می دهد. نقرس مزمن زمانی رخ می دهد که رسوب اسید اوریک موجب عوارضی نظیر آرتریت می شود، و به این ترتیب مفاصل متعددی را مبتلا می نماید. در ادامه به درمان متفاوت این دو نوع نقرس می پردازیم.نقرس حاد
نقرس حاد مرحله اولیه رسوب اسید اوریک است و می تواند به راحتی با داروهای زیر درمان شود.کورتیکواستروئیدها
کورتیکواستروئیدها یکی از برترین اشکال دارویی هستند. استروئیدها نظیر تریامکینولون، پردهمون، و پردهمولون، برای کاهش درد مستقیماً به مفاصل تزریق می شوند. اگر چه، به علت عوارض جانبی فراوان استروئیدها، همواره گزینه دوم در درمان نقرس حاد هستند.کولکیکین
کولکیکین هم یکی از مسکن هایی است که برای کاهش درد مفصل استفاده می شود. این دارو یکی از قدیمی ترین داروهای مورد استفاده است، اگر چه، تنها برای کسانی قابل استفاده است که قادر به تحمل عوارض جانبی آن هستند.داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی NSAID
این داروها در درمان نقرس حاد مؤثر هستند. بعضی از این داروها، مانند اکسوپروزین (دیپرو)، ایبوپروفن (موترین)، ایندومتاسین (ایندوسین) و غیره، بیشترین مصرف را دارند. این داروها ضد التهاب نامیده می شوند زیرا آن ها پروستاگلاندین ها را مهار می نمایند، و از این طریق عروق خونی را گشاد می نمایند و موجب التهاب می شوند. این داروها تنها در صورت تجویز باید مصرف شوند.نقرس مزمن
این نوع نقرس مرحله شدید و وخیم نقرس است. داروهایی که در ادامه معرفی شده اند، می توانند میزان اوریک اسید را کاهش دهند و هم از حملات نقرس حاد پیش گیری نمایند.عوامل اویکوزوریک
داروهایی مانند پروبنسید یا سولفین پیرازون به کلیه ها در دفع اسید اوریک اضافی تشکیل شده در بدن یاری می نمایند. بیمارانی که نمی توانند اسید اوریک را به میزان کافی از بدن دفع نمایند، به چنین عواملی برای دفع مقادیر اضافه احتیاج دارند.مهار نماینده های گزانتین اکسیداز
آلوپورینول میزان اسید اوریک فراوری شده در بدن را کم می نماید و در بیمارانی که اسید اوریک در مقادیر بسیار زیاد در بدن خود فراوری می نمایند، مصرف می شود.داروهای بدون نسخه
داروهای بدون نسخه که پزشکان توصیه می نمایند شامل موارد زیر است:داروهایی از گروه NSAID نظیر آرتروتیک و سلبرکس، ایبوپروفن و ناپروکسن
ضد دردهایی مانند دستگاه های ضد درد TENS (تحریک الکتریکی عصب به وسیله پوست)
قرص های لوزارتان، مانند هایزار و کوزار، برای درمان سطوح پایین اسید اوریک
پروبنسید یا همان پروبالان یا بینمید برای دفع اسید اوریک از بدن
ویتامین ها مانند ویتامین C (500 میلی گرم) و مکمل هایی مانند برومیلین هم برای کاهش میزان اسید اوریک استفاده می شوند و به اسم داروهای ضد التهابی برای کاهش درد عمل می نمایند.
عوارض جانبی
هنگامی که استروئیدهای خوراکی مانند پریدهمون (بیش از 10 میلی گرم) همراه با کورتیکو استروئیدها مصرف می شوند، امکان خون ریزی گوارشی (معدی روده ای) وجود دارد.اگر بیمار از زخم معده رنج می برد، مصرف داروهای NSAID در او می تواند سبب زخم های مکرر معده شوند.
مصرف الکل همراه با داروهای NSAID می تواند سبب زخم های معده، سمی شدن کبد، و خون ریزی گوارشی شود.
بعضی ضد انعقادها مانند کومادین، اگر همراه با داروهای NSAID مصرف شوند، ممکن است موجب خون ریزی داخلی شوند.
سایر عوارض جانبی شامل حالت تهوع، اسهال، سختی تنفس، تورم زبان، لب ها و صورت، گرفتگی عضلات، و سوء هاضمه می باشد.
سر درد، کاهش وزن سریع به علت کاهش اشتها، زردی پوست و چشم ها، کاهش شنوایی و زنگ زدن گوش ها، احساس مورمور، و سر گیجه هم بسیار شایع هستند.
خون در ادرار و استفراغ، مدفوع تیره و خون آلود هم از جمله عوارض بسیار مهم و خطرناکی هستند که در بعضی بیماران گزارش داده شده است.
تزریق کورتیکواستروئیدها می تواند سبب ضعیف شدن غضروف ها و در نتیجه وخیم تر شدن شرایط مفاصل شود.
عوارض جانبی کولکیکین، شامل پورپورا (کبودی در اثر خون ریزی زیر پوستی)، بیماری ماهیچه ای (ناتوانی عضلات مختلف)، آزوسپرمی (فقدان اسپرم)، کم خونی آپلاستیک (آپلازی)، و ترومبوسایتوپنی (کاهش فراوری پلاکت) می باشد.
داروی درمان نقرس به آسانی در دست رس است. با این حال، با پزشک خود مشورت کنید و سپس فقط داروهای با نسخه که به وسیله پزشک تجویز شده است را مصرف کنید.
هشدار: این مقاله تنها برای مقاصد اطلاع رسانی است و به هیچ وجه قصد ندارد جای گزین توصیه حرفه ای پزشکی شود.
/ج
منبع: راسخون